səfa

is. <ər.> Zövq, nəşə, ləzzət, kef; rahatlıq (adətən feillərlə işlənir). Səfa görmək. Səfa vermək. Səfa çəkmək. Səfa sürmək. – Çəkdim yar cəfasını; Görmədim səfasını, Siz tanrı, qoyun gedim; Bir bilim vəfasını. (Bayatı). Kim qaytarır bir də bizə gəncliyi; Bu dünyanın səfasını sürməsən? R. R.. // Şənlik, əyləncə.

◊ Səfa gətirdin! – birinin salamına verilən qarşılıq söz.